ඉතින් ආදරණීය සබඳ...අද නුඹ දුරට වී මන්ද...?
“කාලෙකට ඉස්සර
නුඹ එක්ක තනිවෙලා...
පැය ගණන් වරු ගණන්
මතකයිද දොඩමළු උනා...
තනිකමට හුරුවෙච්ච
පාළු හිත් මානයට...
ඇය ලංවුදා පටන්
ගියා නොකියාම නුඹ දුර...
අදත් ඉඳහිටක ‘විත් එබෙන
නොම රැඳෙන ‘මුත් ලඟක...
දුරක ගිය ඇය නිසා
පාළු උන හිත හැදුව...
හිතයි මට නුඹ එක්ක
යලි ඉතින් පෙමින් බැඳෙන්නට...
කාටත් හොරා නුඹ එක්ක
පෙරලෙසට දොඩමළුව ලඟ ඉන්න...
ඉතින් නුඹ එනවාද
ආයෙමත් ආදරෙන් ලඟ ඉන්න...
වෙන්ව උන් අතීතයේ මතක
අකුරු කර ගලපන්න...
තනිවෙමු යලිත්
එක් මොහොතක...
ආදරණීයම...
කවිය නුඹ හා මම... “
All rights reserved.Registerd@08/01/2014
ඒකනං හරිම වටිනවා.. මටත් එහෙම කරන්න තිබුනා නං.. ඒත් බැහැ.. දැං කවිය හා මා දික්කසාද වී හමාරයි..
ReplyDeleteඅපොයි...අර මොකෝ.?
Deleteඅපරාදේ...
මාත් මගේ තනියට හිටිය කවිය වෙනුවෙන් කවියක් ලිවුවා කලියෙන්.. දැන් ඉතින් ඒක හොයන්න බ්ලොග් එක අවුස්සනවට වඩා හොදයි නිකන් ඉන්නවා.. කවියත් එක්ක තියෙන ආදරේ හරි අපූරුයි බං
ReplyDeleteසහතික ඇත්ත...කාලේ ගෙවෙනවා දැනෙන්නෑ එතකොට...
Deleteහරි අපූරු කවි සිතුවිල්ලක් !
ReplyDeleteමාත් අතීතයේ සක්මන් කර කර ඉන්න ගොඩක් ආසයි..
ඔන්න කොල්ලෝ අතීතයට හිත දිව්වට කමන් නෑ අතීතයේ දුක හිතෙන දේවල් වර්ථමානයට අරගෙන එනවා නෙමේ ඕං !!!
///අතීතය හිත පෑරවූවද දුකයි අමතක කරන්න...///
Deleteමෙහෙම කියලා කවියකත් තිබුනා...
අම්මොහ්... මං ඒ අතීතයට පට්ට වෛර කරනවා..
ReplyDeleteනුවර වීදි අස්සේ ගෙවුණු කාලේ.. වීදි වල දුන්නු පොරොන්දු..
මාරු කරපු මුදු.
දළදාව ඉස්සරහා මට දුන්නු බොරු පොරොන්දු...
හැමදේටම මැරෙනකන් වෛර කරනවා.
ඒ හැමදෙයක් දිහාම හිතේ තරහක් නැතිව බලනවා නම් දැනෙන දුක අඩුයි යාළු...
Deleteකවිය කියන්නේ තනියට ළඟ ඉන්න මිතුරෙක්.
ReplyDeleteඅනිවා...
Delete